Το πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό της Νέας Φώκαιας με το καλοδιατηρημένο βυζαντινό πύργο του Αγίου Παύλου, το γραφικό λιμανάκι, τις όμορφες παραλίες και την καθαρή θάλασσα αποτελεί πόλο έλξης των παραθεριστών κάθε ηλικίας.

Έχει πάνω από 2000 μόνιμους κατοίκους που το καλοκαίρι ξεπερνούν τους 10.000 και απέχει από τη Θεσσαλονίκη 78 χιλ. Είναι από τα νεότερα χωριά της Κασσάνδρας, γιατί ιδρύθηκε το 1924 από πρόσφυγες Μικρασιάτες.

Αν και είναι νέο χωριό, έχει να επιδείξει μια μακραίωνη Ιστορία. Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Στους ιστορικούς χρόνους άκμασαν δυο πόλεις. Η Σάνη αποικία των Ερετριέων, κτισμένη στη δυτική παραλία και η Σκίθαι κτισμένη στον Τορωναίο κόλπο. Κοντά στο σημερινό χωριό της Νέας Φώκαιας βρίσκονταν το χωριό του Αγίου Παύλου (το όνομα προφανώς το έλαβε από το Αγίασμα του Αποστόλου Παύλου που βρίσκεται στην περιοχή) που καταστράφηκε μεταξύ των ετών 1321 και 1407.

Στις 2 Οκτωβρίου 1924, οι κάτοικοι του προσφυγικού οικισμού του Μετοχιού Αγίου Παύλου έκαναν αίτηση στη γενική διοίκηση να μετονομασθεί το χωριό σε Νέα Φώκαια προς ανάμνηση της "εγκαταληφθείσας ιστορικότατης" πατρίδας τους στην Μικρά Ασία. Το 1928 ο προσφυγικός οικισμός συγκροτείται επίσημα σε κοινότητα με πρώτο πρόεδρο τον Νικόλαο Πασχάλη. Οι πρώτες κατοικίες ήταν οι παράγκες και τα κτίσματα των αγιορείτικων μετοχιών της περιοχής. Το 1925 το Ελληνικό κράτος με την υπηρεσία αποκατάστασης προσφυγών κατασκεύασε 215 σπίτια και το πρώτο υδρευτικό δίκτυο που κατέληγε σε 8 βρύσες τσιμεντένιες σε διάφορα σημεία του χωριού σαν και αυτή που σώζεται στην άκρη της πλατείας.